Coral Catch Gili Air’s volledig vrouwelijke koraalrestauratieteam. Foto met dank aan Coral Catch, gebruikt met toestemming.
Er is de afgelopen jaren geen tekort geweest aan alarmerende artikelen en video’s over de dreigende en onvermijdelijke vernietiging van ’s werelds koraalriffen – een van de belangrijkste componenten van een gezond oceaan- en marien ecosysteem. Hartverscheurende beelden van gebleekte, gebroken koralen zijn voor veel kustgemeenschappen de aanzet tot de klimaatcrisis geweest.
Deze beelden in combinatie met berichten van hopeloosheid hebben velen apathisch en fatalistisch gemaakt over de benarde situatie van onze koraalriffen. Gelukkig hebben sommige grassroots milieugroepen voorbij de wanhoop gekeken om oplossingen te vinden.
In Indonesië, ’s werelds grootste archipel, werkt een dergelijke groep, Coral Catch Gili Air, aan het hergroeien van de koraalriffen van het eiland en het lanceren van een trainingsprogramma om andere burgers hetzelfde te leren doen.
De organisatie is gebaseerd op Gili Air, onderdeel van de Gili eilandenketen in centraal Indonesië. De groep ontving onlangs een subsidie om een volledig vrouwelijk natuurbeschermingsteam te financieren om vrouwen uit heel Indonesië te trainen in het planten, fokken, enten en tuinalen.
Hoewel Gili nog steeds een bloeiend rif heeft, zijn sommige delen negatief beïnvloed door dynamietvissen, koraalverbleking, kustontwikkeling, inefficiënt afvalbeheer, ankeren, bootverkeer en aardbevingen.
Voor de oprichter van de groep, Rose Huizenga, een oude Inwoner van Indonesië uit Nederland, biedt de groep een kans voor zowel duurzame ontwikkeling als empowerment van vrouwen. Ze deelde haar visie in een interview met Global Voices.
“Ik geloof dat het versterken van de positie van vrouwen en het bevorderen van gendergelijkheid cruciaal is voor het versnellen van duurzame ontwikkeling. Om echt te leren leven in harmonie met onze omgeving, moeten vrouwen net zo goed deel uitmaken van het vormgeven van onze collectieve bestemming als mannen. Voor mij gaat female empowerment niet over het uitsluiten van mannen, maar over het verheffen van de stem van vrouwen.”
Rose merkte op dat, zoals veel wetenschappelijke gebieden, de oceaanonderzoeks- en natuurbeschermingsvelden historisch gezien worden gedomineerd door mannen, met genderonevenwichtigheden die tot op de dag van vandaag voortduren. Een recente studie van Women in Ocean Science toonde aan dat 78 procent van de vrouwelijke respondenten seksuele intimidatie had ervaren in de mariene wetenschap.
“Hoewel we grote vooruitgang hebben geboekt in de gendervertegenwoordiging in oceaanonderzoek en -behoud, hebben we nog steeds werk te doen,” zei Rose.
Voor de acht deelnemers biedt het programma de mogelijkheid om koraalbeschermingsmethoden van Gili Air naar hun woonplaats te brengen. Een van de deelnemers aan het programma, Aulia Zeintrinanda, vertelde Global Voices dat het programma “[teaches] we zouden het restauratieproject vanaf nul plannen, zodat we onze eigen koraalrestauratie konden doen.” Na het programma is ze van plan om naar Nusa Lembongan, Bali te verhuizen, zodat ze kan samenwerken met enkele NGO’s om haar eigen koraalherstelproject te starten.
Op dezelfde manier hoopt deelnemer, Delya Pamela Anggridani, haar nieuwe vaardigheden te gebruiken om het toerisme op haar thuiseiland Lombok, een belangrijke hotspot voor duiktoerisme in Indonesië, nieuw leven in te blazen. “Ik hou van de zee en wil de zee behouden rond waar ik woon, omdat mijn gebied vrij beroemd is om de schoonheid van de zee en ik andere vrouwen wil inspireren om van de zee te houden.” Ze hoopt “een programma te creëren dat lokale vrouwen uitnodigt, vooral die in Lombok om koraalriffen te behouden of te herstellen, omdat we ons in een veelbelovend toeristisch gebied bevinden met veel duikplekken.”
Cynthia Fildza Radiputri, een ander lid van het programma, is het daarmee eens en betoogt dat milieubewustzijn zich moet uitstrekken voorbij identiteit en verdeeldheid:
“Na het afronden van deze training wil ik al mijn kennis, mijn ervaring, mijn verhaal delen met al mijn vrienden, mijn collega’s, mijn social media vrienden, hen beïnvloeden om hetzelfde te doen om hetzelfde te doen. [promote] duurzaam zeeleven en milieubewustzijn. Empowerment en inspiratie van meer vrouwen met verschillende achtergronden: baan, statussen, vaardigheden, vaardigheden, competentie, religie, enz. Maakt niet uit [who] dat zijn ze, ze kunnen samenwerken en bijdragen aan het project om de oceaan te beschermen.”
Koraalriffen zijn van vitaal belang voor kustgemeenschappen omdat ze kustlijnen beschermen tegen erosie, banen, voedsel, medicijnen en hulpbronnen bieden en wereldwijd een belangrijke toeristische motor zijn. De Coral Reef Alliance legt uit:
“Koraalriffen ondersteunen meer dan 500 miljoen mensen over de hele wereld door voedsel, inkomen, kustbescherming en meer te bieden. Ze bieden meer dan $ 375 miljard per jaar in goederen en diensten. En ondanks dat ze slechts 0,1% van het aardoppervlak beslaan, bevatten ze het hoogste aantal soorten van elk ecosysteem naast regenwouden. “
Hoe koraalbehoud werkt
Koralen kunnen worden geplant en getuinierd, net als planten op het land, maar volgens Pacific Standard Magazine kan het traag en behoorlijk uitdagend zijn.
Het proces begint met het trimmen van een fragment van gezond koraal van een levende poliep en het te laten groeien totdat het volwassen is.
Er zijn twee methoden om koralen te kweken: laboratorium- en oceaangebaseerde kwekerijen.
De eerste omvat het kweken van koralen in een laboratorium totdat ze volwassen zijn en ze vervolgens in de oceaanriffen te transplanteren.
Het tweede proces, vergelijkbaar met het enten van planten, omvat het direct planten van de koraalfragmenten in de zee door ze te bevestigen aan metalen onderwaterstructuren. Ze worden hier ongeveer 6-12 maanden onderhouden en gekweekt en vervolgens getransplanteerd naar bestaande riffen.
Koralen kunnen overal van 1-20 centimeter per jaar groeien.
Laboratoriumgebaseerde kwekerijen stellen wetenschappers in staat om koralen sneller te laten groeien en de onbekende variabelen van de oceaan te vermijden, maar ze zijn ook meer ruimte- en hulpbronnenintensief, om nog maar te zwijgen van duur.
Onderwatertuinieren heeft zijn eigen risico’s, omdat koralen kieskeurige en wispelturige planten kunnen zijn – ze zijn erg gevoelig voor watertemperatuur, pH-waarden en waterstroming, dus koraaltuinieren kan veel vallen en opstaan met zich meebrengen om een locatie te vinden waar de koralen kunnen gedijen.
Sommige onderzoekers geloven dat koraaltuinieren essentieel kan zijn voor het behoud van koraalecosystemen op de lange termijn, omdat het wetenschappers in staat zou stellen om prioriteit te geven aan veerkrachtige koralen die bestand zouden zijn tegen stijgende oceaantemperaturen als gevolg van de klimaatcrisis.
Momenteel zijn er lokale koraalherstelinspanningen over de hele wereld, van Fiji en Tahiti tot Miami en Hawaï.
Terwijl duizenden wetenschappers, oceanografen, milieuactivisten en politici elkaar ontmoeten voor de jaarlijkse VN-conferentie over klimaatverandering (COP26) in november, zal de benarde situatie van onze koraalriffen een belangrijk discussiepunt zijn.
Kunnen lokale initiatieven als deze een van de meest alarmerende effecten van de klimaatcrisis oplossen? De tijd zal het leren.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Wereldwijde stemmen op 11 november 2021 — en werd beschikbaar gesteld aan Good Good Good via een CC DOOR 3.0 licentie.
