Begin dit voorjaar groeven medewerkers van de denimproducent Candiani een tiental gaten in de glooiende heuvels en bossen met uitzicht op de rivier de Ticino. Ze waren er om gloednieuwe blauwe spijkerbroeken te begraven.
“De laboratoriumtests hadden al aangetoond dat onze nieuwe jeans composteerbaar zijn”, zegt duurzaamheidsmanager Danielle Arzaga, “maar we wilden het voor de zekerheid zelf testen.”
Het labelen van iets als composteerbaar is een vuile truc die veel modelabels gebruiken wanneer hun producten alleen “composteren” in speciale commerciële faciliteiten voor hoge temperaturen.
Maar toen de Candianis de spijkerbroek een half jaar later weer opgroeven, ontdekten ze dat de stof grotendeels tot de aarde was afgebroken.
Alberto Candiani, de vierde generatie eigenaar van het familiebedrijf, had de eerste volledig biologisch afbreekbare denim ontwikkeld, genaamd Coreva.
“Dat betekent niet dat je spijkerbroek eraf valt als het regent”, reageert Candiani lachend. “Ze zijn extreem duurzaam, maar aan het einde van hun leven, ja, je kunt ze naar ons terugsturen en we recyclen ze, of je kunt je groenten ermee bemesten. We hebben zelfs katoenvelden bemest met onze restjes.”
Jeans behoren tot de meest populaire kleding ter wereld – en een van de meest milieubelastende. Elk paar heeft tot 2.000 liter water nodig om te produceren. En om Indigoblauw te produceren, de kleurstof die jeans hun kleur geeft, gebruiken bijna alle fabrikanten benzeen (een rattengif), kwik en andere gifstoffen.
Wat erger is, 80 procent van de jeans die tegenwoordig worden verkocht, zijn stretch denim, gemaakt van plastic – onderzoekers hebben zelfs plastic microvezels van jeans gevonden in het Noordpoolgebied.
Over het algemeen is de mode-industrie verantwoordelijk voor 20 procent van het wereldwijde afvalwater en 10 procent van de koolstofemissies wereldwijd. “De meeste jeans doen er honderden jaren over om af te breken”, zegt Arzaga. “Onze stretch denim duurt zes maanden. We hebben een echt circulair model gemaakt waarbij materialen aan het einde van hun leven op natuurlijke wijze naar de aarde kunnen terugkeren.”
De Candianis zijn pioniers van duurzame stoffen sinds de jaren 1970, lang voordat duurzaamheid in de mode was. Ze werden tegen hun wil op deze reis gedreven.
Toen de regio Lombardi 50 jaar geleden tot beschermd gebied werd verklaard, “dacht mijn vader dat de beperkingen gek waren”, zegt Alberto.
De fabriek van de familie bevond zich midden in het nieuwe natuurgebied, tussen Milaan en de Alpen, en de Candianis dachten dat de nieuwe milieunormen onmogelijk te bereiken zouden zijn.
“We moeten ons water nog wekelijks testen”, zegt Arzaga. “Ik ken geen andere fabrikant die dat moet doen.”
Candiani is nu de grootste denimproducent in Europa die de uittocht van textielproductie naar landen als India en Bangladesh heeft overleefd.
“We zijn de last man standing”, zegt Alberto vanuit zijn huis in Milaan. “Mijn vader zegt altijd: efficiëntie is de grammatica van duurzaamheid. Wat we dachten dat een nadeel was, is veranderd in een voordeel.”
Noodgedwongen slaagde Candiani erin om het waterverbruik met 75 procent te verminderen en het gebruik van chemicaliën met 65 procent.
“We verzamelen en hergebruiken 100 procent van onze afvalvezels voor onze gerecyclede denimlijn”, zegt Alberto. “Het is mogelijk om een spijkerbroek te produceren met 20 of 30 liter water.”
Om chemicaliën te verminderen, kocht Candiani het patent voor een nieuwe techniek om diepe Indigo te produceren met behulp van een natuurlijke schimmel. En in plaats van synthetische polyvinylalcohol die de vezels bindt met een vloeibare plastic film die microplastics kan afstoten, gebruikt Candiani een biobased polymeer.
“Er is voor ons geen reden meer om microplastics te maken. We gaan plasticvrij”, zegt Candiani.
“Chitosan wordt ook gebruikt om het water te zuiveren, wat het superslim maakt.”
Je kent de merknaam Candiani misschien niet – ze hebben slechts één winkel in Milaan waar ze op maat gemaakte jeans rechtstreeks aan consumenten verkopen – maar als je een consument van duurzame kleding bent, heb je waarschijnlijk hun denim in je kast:
Candiani is verantwoordelijk voor het duurzame denimaanbod van grote merken, waaronder Lee, Levi’s, Lucky Brand, Hugo Boss, J.Crew, Stella McCartney, Diesel, Closed en Outerknown.
Er is een keerzijde: de arbeids- en productiekosten maken de Candiani denim aanzienlijk duurder.
“We rekenen ongeveer zes dollar per yard,” geeft Alberto toe, ongeveer het dubbele van de prijs van conventionele denim. “Arbeidskosten alleen al zijn een derde van de kosten.” Als hij de productie zou uitbesteden aan bijvoorbeeld Bangladesh, zouden de arbeidskosten ongeveer 1/100ste zijn van wat ze in Italië zijn.
Maar als familiebedrijf met eeuwenoude banden met de regio – en oma Candiani die nog steeds op het terrein woont – is verhuizen uit den boze.
Candiani hoopt de katoenwinning dichter bij huis te brengen en probeerde zelfs biologisch katoen te verbouwen in Italië in plaats van India of Afrika.
Hij experimenteert momenteel met het verbouwen van katoen door regeneratieve landbouw en het ontwikkelen van zijn eigen katoenzaden. Dat is hem – nog – niet gelukt.
Maar Alberto is ervan overtuigd dat het nog een paar jaar van vallen en opstaan zal vergen, net zoals het ontwikkelen van de composteerbare Coreva denim vijf jaar duurde.
Alberto Candiani is een onwaarschijnlijke eco-pionier. Hij werd een professionele techno-dj en muziekproducent en toerde met zijn heavy metalband voordat hij in 2000 het roer bij het bedrijf overnam.
“Mijn vader begon zich ernstig zorgen te maken”, grapt de directeur van het trimbedrijf met de peper-en-zoutbaard. “Maar ik ben letterlijk opgegroeid in de molen, en ik zie het nog steeds als een speeltuin.”
Het was de rubberen verpakking van salami bij de lokale delicatessenkraam die hem op het idee bracht om natuurlijke caoutchouc te gebruiken voor denimgaren.
“Er klikte iets. Omdat het voedsel raakte, moest het rubber vrij zijn van gifstoffen, dus ik wist dat het mogelijk was en dat het de wereld van stretch denim voor altijd kon veranderen. ”
In de molen voeren gigantische rollen wit garen zich in weefgetouwen op industriële schaal. In een andere kamer weven de naalden de spijkersteek met een laag ritmisch gezoem dat bijna klinkt als percussie.
Alberto’s overgrootvader Luigi Candiani begon het bedrijf in 1938 met een enkel weefgetouw, eerst als een eenvoudige weeffaciliteit die werkkledingstoffen weefde om op de markten in Milaan te worden verkocht.
Zijn zoon, Primo Candiani, stapte over op premium denim. Alberto’s vader, Gianluigi Candiani, zag het potentieel van stretch denim en nam het bedrijf internationaal. Hij woont nog steeds op het terrein, maakt dagelijks de rondes en ’s avonds deelt hij een fles lokale wijn met zijn vaste medewerkers.
Wat de oprichters dachten dat een catastrofe was – de hoogste milieunormen waarmee elke textielproducent te maken zou kunnen krijgen – is een uniek verkoopargument geworden dat hun bedrijf niet alleen in staat stelde om te overleven, maar ook om de productie te verdrievoudigen.
Hun denimbedrijf wordt ook wel ‘de groenste molen in de blauwe wereld’ genoemd. En hun denimformule is bekroond met Global Organic Textile Standards GOTS-goedkeuring en heeft talloze prijzen gewonnen.
Een klein designcentrum in Los Angeles, waar Alberto’s vrouw Chandra vandaan komt, is de enige Candiani-faciliteit buiten Italië. Daar wordt de jeans gewassen met kleine steentjes in plaats van giftige chemicaliën om een onrustige look te bereiken. Het hergebruikte pakhuis ziet eruit als een gigantische wasserette met zijn oceaanblauwe wasmachines.
De Amerikaanse regisseur Damiano Dall’Anese ontmoet merkontwerpers om de stijl te creëren waarnaar ze op zoek zijn, of de denim nu met de hand moet worden geschuurd of gelaserd.
“Je kunt zo groen zijn als je wilt, maar als het product er niet goed uitziet, maakt het niet uit,” weet Dall’Anese.
Alberto gelooft dat de sleutel een mix van erfgoed en innovatie is. “Milaan is de modehoofdstad van de wereld en Los Angeles is de designhoofdstad van de wereld”, zegt hij.
Velen denken aan jeans als de typische Amerikaanse kleding, maar ze werden eigenlijk 500 jaar geleden uitgevonden in Genua, Italië – het woord “jeans” heeft zijn oorsprong in “Genuese”.
Het is niet meer dan gepast dat een Italiaans legacy-bedrijf een nieuwe groene manier smeedt om blauw te worden.
Dit verhaal is onderdeel van de SoJo Exchange van de Oplossingen Journalistiek Netwerk, een non-profitorganisatie die zich toelegt op rigoureuze rapportage over reacties op sociale problemen. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd door Redenen om vrolijk te zijn op 27 september 2021.
Dit artikel kan affiliate links bevatten – wat betekent dat als u uiteindelijk een aankoop doet, Good Good Good een commissie kan verdienen tegen no cost voor jou. Bedankt voor uw steun!
