Het beboste Bhutan, Suriname en Panama absorberen nu meer uitstoot dan ze produceren.
Kunnen andere landen zich bij hen aansluiten?
Het zwaar beboste Himalaya-koninkrijk Bhutan – dat zijn succes meet in “Bruto Nationaal Geluk” – heeft geen netto-nulbelofte gedaan, zoals een groeiend aantal landen.
Dat komt omdat het al “koolstofnegatief” is en elk jaar meer klimaatveranderende emissies absorbeert dan het produceert.
De bossen van het dunbevolkte land van minder dan een miljoen mensen absorberen elk jaar meer dan 9 miljoen ton koolstof, terwijl de economie, ontworpen om het gebruik van fossiele brandstoffen en afval te verminderen, minder dan 4 miljoen ton produceert.
“We laten de wereld zien wat we kunnen doen als we de politieke wil hebben”, vertelde Sonam Wangdi, secretaris van de National Environment Commission, aan de Thomson Reuters Foundation in een interview tijdens de VN-klimaatbesprekingen in Glasgow.
Een kleine maar groeiende club van “koolstofnegatieve” boslanden is in opkomst, met Suriname – een klein regenwoudland ten noorden van Brazilië – al lid en Panama dat naar verwachting later dit jaar zal worden gecertificeerd.
Wat ze gemeen hebben, is een sterke bescherming van hun koolstofabsorberende bossen naast steeds strengere maatregelen om de klimaatveranderende emissies te beperken, waaronder inspanningen om hernieuwbare energie te gebruiken, transport te elektrificeren en afval te verminderen.
Op COP26 vormden ze een formele alliantie en ondertekenden ze een verklaring waarin ze opriepen tot internationale financiën, preferentiële handel, koolstofbeprijzing en andere maatregelen om hun economieën en andere “koolstofnegatieve” landen die nog moeten ontstaan, te ondersteunen.
“We zetten de eerste stap. Wat doet de wereld voor ons? We zijn op zoek naar steun”, zei Albert Ramdin, minister van Buitenlandse Zaken van Suriname, bij de ondertekening.
“Wat deze drie landen hebben bereikt, is gebaseerd op nationale inspanningen en nationale opoffering,” voegde hij eraan toe.
Wangdi zei dat het “koolstofnegatieve” pad van Bhutan begon in de jaren 1970, toen de toenmalige koning plannen verwierp om economisch te groeien door bossen te kappen om plaats te maken voor boerderijen en industrie.
In plaats daarvan drong de koning aan op een economie die gedeeltelijk is gebouwd op duurzaam bosbeheer, met een focus op het in evenwicht brengen van behoud en ontwikkeling, zei Wangdi.
Dat heeft uiteindelijk geholpen het kleine, niet aan zee grenzende koninkrijk zijn milieu te beschermen en tegelijkertijd het armoedecijfer te verlagen van 36% in 2007 tot 12% in 2017, volgens de Wereldbank – hoewel de pandemie onlangs het tarief iets heeft verhoogd.
“We winnen niet zoveel, we hergebruiken, we recyclen. Het is een inspanning, niet alleen van de overheid, maar van iedereen,” zei Wangdi.
De wetten van Bhutan vereisen dat de overheid ten minste 60% bosbedekking handhaaft; momenteel beslaan bomen 72-73% van het land.
Word lid van de Club
Erika Mounes, de minister van Buitenlandse Zaken van Panama, zei dat het kanaliseren van economische voordelen naar landen die hun bossen beschermen, de sleutel is tot het uitbreiden van de “koolstofnegatieve” club en het helpen stimuleren van wereldwijde inspanningen om de klimaatveranderende emissies te verminderen.
“Koolstofnegatief zijn heeft een prijs. Er is bewaking – als je een beschermd gebied hebt, moet je ervoor zorgen dat het daadwerkelijk wordt beschermd,” vertelde ze de Thomson Reuters Foundation.
Het opleiden van burgers over het beschermen van de natuur is ook cruciaal, zei ze, omdat “zij de werkelijke boswachters zijn”.
Panama hoopt nu te delen wat het heeft geleerd op zijn pad om gecertificeerd koolstofnegatief te worden door het VN-klimaatsecretariaat – inclusief lessen van zijn inheemse bosgemeenschappen.
“Als wij het kunnen, dan kunnen er nog veel meer.”
Rapportage door Laurie Goering; bewerking door Lyndsay Griffiths. Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door de Thomson Reuters Foundation, de liefdadigheidstak van Thomson Reuters. Bezoeken news.trust.org/climate.
