De criminaliteit neemt toe in Amerika.
Velen in de media hebben betoogd dat deze opleving te wijten kan zijn aan oproepen om de politie te hervormen of te defunderen als gevolg van de politiemoord op George Floyd in mei 2020.
De misdaad- en moordcijfers stegen echter vóór de protesten. Bovendien zijn weinig of geen wetshandhavingsinstanties gefinancierd of hervormd. De toename van schietpartijen en criminaliteit gebeurde toen de politie nog steeds sterk gemilitariseerd, gefinancierd en gefinancierd was.
Neem Los Angeles. In de zomer van 2020, toen George Floyd-gerelateerde protesten in het hele land en de wereld aanzwol, stemde de gemeenteraad van Los Angeles ermee in om $ 150 miljoen te bezuinigen op het budget van de politie van Los Angeles.
Dit is een minuscule bezuiniging op het totale LAPD-budget, dat dat fiscale jaar in totaal $ 1,71 miljard bedroeg. En hoewel het geld moest worden gebruikt voor crisisresponsteams en om werknemers te betalen, slaagde het er toch niet in om iets te doen rond misdaadpreventie of interventie.
Toen, afgelopen juli, stelde de burgemeester van LA, Eric Garcetti, een verhoging van 3% van de politiefinanciering voor, tot woede van veel activisten die opriepen tot het snijden in het politiebudget en het gebruik van die fondsen voor jeugdprogramma’s, drugsbehandeling, geestelijke gezondheidszorg en meer.
Zelfs in een van de meest liberale steden heeft de politie nooit echt bezuinigd op haar budgetten. Toch zijn misdaad en moorden op hun hoogste niveau sinds de jaren 1990 in LA en andere grote steden.
Terwijl COVID-19 in 2020 meer dan 300.000 levens eiste, resulteerden datzelfde jaar wapengeweld en wapencriminaliteit in 19.000 doden. Dat is het hoogste dodental in meer dan 20 jaar.
Criminaliteit is niet alleen een politiekwestie.
Maar als je “defunding police” of de politiehervorming niet de schuld kunt geven van de toegenomen moorden, wat kun je dan de schuld geven?
Misdaad is, zoals de meeste kwesties in ons industriële en postindustriële kapitalistische economische systeem, een diamant met vele facetten. De politie pakt criminaliteit meestal aan vanaf de achterkant – nadat de misdaad heeft plaatsgevonden.
We hebben een groot, hoog gebudgetteerd politiesysteem, rechtbanken en een carceraal systeem om dit aan te pakken. Maar de criminaliteit blijft stijgen. Wat ontbreekt, is wat te doen aan de voorkant, om te focussen op de oorzaken en onderbouwing van criminaliteit.
Om Henry David Thoreau te parafraseren: te veel mensen hakken aan de takken en niet aan de wortels.
Ik heb ongeveer 50 jaar gewerkt aan het verminderen van bende- en straatgeweld, inclusief met bende-wapenstilstanden en interventie, in LA en Chicago.
Ik heb ook overlegd met gemeenschappen in het hele land, in Indiaanse reservaten en onder de stedelijke en landelijke armen. Ik ga al meer dan 40 jaar naar gevangenissen, jeugdgevangenissen, gevangenissen en parolee-huisvesting voor poëzielezingen, lezingen en genezingskringen. Ik heb ook creatief schrijven onderwezen als genezing van trauma in hoogbeveiligde faciliteiten.
Vanwege mijn reputatie heb ik strafinrichtingen en jeugdgevangenissen bezocht in bijna 20 staten, evenals in Mexico, El Salvador, Guatemala, Nicaragua, Argentinië, Engeland en Italië, met een maand poëzieonderwijs aan verlaten kinderen in Honduras. Ik heb een boek geschreven over mijn ervaringen en onderzoek genaamd Hearts &Hands: Creating Community in Violent Times.
Dit is wat ik heb geleerd over misdaadpreventie:
1. Armoede is een belangrijke bron van criminaliteit. Slechte huisvesting, slechte scholen, slechte infrastructuur, inclusief de ‘armoede van toegang’. Armoede vernietigt gezinnen, hun waardigheid en hoop. De meeste criminaliteit is van gebrek – vanwege gebrek aan inkomen, voedsel en andere benodigdheden. Als je een einde maakt aan armoede, maak je een einde aan de meeste criminaliteit.
2. Alle geweld, zelfs het meest ‘zinloze’, is logisch. Ga naar de kern. Vul de gaten in de economie, gezondheid, geestelijke gezondheid en ontwikkeling van vaardigheden met echte middelen, of ze worden uiteindelijk gevuld met toegenomen illegaal drugsgebruik (en meer criminaliteit om geld voor de drugs te krijgen), bendeoorlogen en geweld. Huiselijk geweld, de nummer 1 geweldszorg onder de armen, wordt nauwelijks onderzocht of behandeld.
3. Behandeling voor verslaving op aanvraag bestaat niet in te veel landelijke en stedelijke gemeenschappen. Mensen hebben behoefte aan hoogwaardige en vrije toegang tot gezondheidszorg, geestelijke gezondheidszorg en drugsbehandeling. Mensen worden gestraft in plaats van de hulp te krijgen die ze nodig hebben. We moeten jong beginnen en dan doorgaan door de ontwikkelingsstadia naar volwassenheid.
4. De toegenomen toegang tot wapens in onze gemeenschappen volledig aanpakken. Alleen al van maart tot mei 2020 werden zo’n 2,1 miljoen vuurwapens verkocht. Dit vereist strengere wapenwetten, maar ook – nogmaals, naar de bron gaan – waarom wapens en drugs gemakkelijk toegankelijk zijn in elke gemeenschap, terwijl boeken of kunstprogramma’s of veilige recreatieve sporten bijna niet bestaan in de arment gebieden.
5. Promoot kunst als essentieel voor de menselijke ontwikkeling, gezien het feit dat we een fase in de menselijke samenleving betreden waarin de kunsten primair worden naarmate de technologie zich ontwikkelt om fysieke en meest mentale arbeid te vervangen.
Hoe staan we op het punt om ons te concentreren op het creatieve vermogen van elk kind en elke student, en hoe kunnen we dit nu beginnen te doen? Dit is iets heel anders dan STEM-onderwijssystemen. Hoewel ik helemaal voor wetenschap, technologie, engineering en wiskunde ben, is creativiteit essentieel voor alle vier de aspecten. De kunsten zijn niet zomaar een ander veld – ze zijn de sleutel die al de rest verandert.
6. We hebben gemeenschapsgestuurde initiatie en spiritueel gebaseerde overgangsrituelen voor jongeren nodig. Dit is hoe gemeenschappen door de eeuwen heen zijn omgegaan met problemen, die niet kunnen worden uitgeroeid, maar kunnen worden aangepakt met hulpmiddelen, verbindingen en middelen.
Dit omvat ook goed mentorschap, in de zin van de oorspronkelijke betekenis van het woord in de Odyssee van Homerus. Mentor staat aan het roer, de kapitein van het ‘schip’ dat jonge mensen gebruiken in hun zoektocht naar hun genialiteit, hun bestemming of hun roeping.
Een goede kapitein weet dat een goede zeeman wordt geboren uit ruwe zeeën, niet uit kalme, en dat op elke reis een jong persoon altijd uit koers kan worden gehaald. Een mentor helpt de student op het goede spoor te houden. De leringen van een mentor kunnen een leven lang in de ziel van een student worden ingeprent.
We weten hoe we dit moeten doen.
We weten hoe we dit moeten doen. Veel steden hebben maatregelen geïmplementeerd zoals drugs- en geestelijke gezondheidsrechtbanken, behandeling voor geestelijke gezondheid en drugsproblemen, herstellende / transformatieve rechtvaardigheidspraktijken en wraparound-diensten voor de meest problematische jongeren en volwassenen.
Maar ze zijn nooit volledig of adequaat geïmplementeerd in het hele land, vooral op gebieden waar een dergelijke uitgebreide programmering het meest nodig is.
Criminaliteit is niet alleen een politiekwestie. We bewijzen politiediensten een vreselijke slechte dienst als we dit vierkant in hun schoot leggen. De meeste politiemensen zijn niet opgeleid voor de veelzijdige en multidimensionale aspecten van criminaliteit. Wetshandhavers zijn ook onderhevig aan aanvallen en stress, waardoor ze vatbaarder zijn voor zelfmoord of middelenmisbruik dan andere beroepen.
We moeten – opnieuw naar de wortel gaan – de voorkant van criminaliteit volledig aanpakken als een maatschappelijke en meestal te voorkomen malaise. Ik ben ervan overtuigd dat dit lang niet zo duur zou zijn als wetshandhaving, rechtbanken en gevangenissen nu zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat dit is hoe we recht “zorgen”, niet rechtuit schrikken.
Ik ben ervan overtuigd dat we zo ‘winnen’ op misdaad.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door YES! Media en werd opnieuw gepubliceerd met toestemming.
