Vrouwen uit Afghanistan, Myanmar, Syrië, Irak en andere landen vestigen zich in regionale Australische gemeenschappen.
Aanpassen aan het leven in een nieuw huis brengt veel uitdagingen met zich mee – maar het vinden van een gevoel van verbondenheid kan het afwikkelingsproces helpen.
Voor degenen die trauma’s hebben meegemaakt, waaronder vrouwen met een vluchtelingenachtergrond, kunnen creatieve kunsten het welzijn verbeteren, sociale verbindingen verbeteren en een gevoel van verbondenheid bevorderen.
Verbinden door middel van creativiteit bouwt ook bruggen en pakt angsten van nieuwkomers en gemeenschappen rond vluchtelingenopvang aan.
In onze recente studie keken we naar de ervaringen van vluchtelingen- en migrantenvrouwen in regionaal Australië, terwijl ze hun werk deelden in community art-tentoonstellingen. We wilden meer te weten komen over de verschillende voordelen die het deelnemen aan creatieve kunsten kan bieden aan nieuwkomers terwijl ze door hun nieuwe leven navigeren.
De onderzoekssamenwerking met het Three Es to Freedom-programma van Anglicare Northcoast was gericht op het bevorderen van gemeenschapsverbindingen om sociale inclusie te verbeteren en persoonlijke doelen te bereiken.
Het programma is opgericht in 2016 en heeft 142 vrouwen uit 36 landen ondersteund. In de creatieve tak van het programma ondernamen vrouwen workshops met lokale gemeenschapskunstenaars, waarbij bestaande vaardigheden werden benut en nieuwe werden ontwikkeld.
Op tentoonstellingen in Coffs Harbour en Lismore in het noorden van NSW en de Gold Coast exposeerden vrouwen verhalen, textielwerken en installaties naast foto’s van zichzelf.
Welzijn en zelfvertrouwen verbeteren
De therapeutische waarde van creatieve kunstbeoefening, vooral voor vluchtelingen, is bekend. Kunst kan een middel zijn voor zelfexpressie en belangenbehartiging en het bevorderen van goede gevoelens, vooral voor degenen die een trauma hebben meegemaakt.
Deze positieve ervaringen werden weerspiegeld door de vrouwen toen ze dachten aan wat tekenen, schilderen en naaien hen bood. Een vrouw vertelde ons dat de creativiteit “me uit mijn depressie heeft gehaald, het heeft me liefde gegeven”.
De vrouwen maakten ingewikkelde circulaire textielwerken die verhalen uit hun jeugd vertelden. Ze creëerden een groep “verhalendoek” waar ze symbolen schilderden om hun persoonlijke reizen weer te geven.
Ze maakten ook een grote installatie van veren met inspirerende woorden als ‘sterk’ en ‘vrij’ om hun veerkracht te tonen.
soms als je niet gelukkig bent helpt het je. Je komt in groep. Je gaat naar huis en je bent de negatieve dingen die je voelde kwijt en dat maakt je gelukkig.tdf
De vrouwen steunden elkaar, leerden over elkaars culturen en leerden elkaar nieuwe vaardigheden, waaronder speciale naaitechnieken uit hun culturen.
Door gebruik te maken van bestaande vaardigheden, nieuwe vaardigheden te leren en vertrouwen te krijgen, werden de vrouwen aangemoedigd om hun werk te verkopen op verschillende lokale markten en pop-upwinkels.
Een vrouw werd bekend in de bredere gemeenschap voor haar uitstekende kledingvaardigheden en zette haar eigen bedrijf op. .!ut
Deze nieuwe initiatieven vormden een weg vooruit voor vrouwen die eerder geen kansen op werk hadden gekregen.
Naast het maken van hun eigen werk, werden de vrouwen gefotografeerd door professionele fotografen. De vrouwen kleedden zich in traditionele outfits, zaten voor formele portretten of werden gefotografeerd terwijl ze zich vermaakten in de gemeenschappelijke tuin. Zoals een vrouw ons vertelde:
Ja, ze waren mooi. Het lijkt me een beetje verlegen, maar als ik ernaar kijk, maakte het me blij om te zien dat alle dames op de foto’s veranderden.
Zich gehoord voelen
Een ander belangrijk onderdeel van dit project was de publieksgerichte tentoonstelling. Wetende dat mensen geïnteresseerd waren in het leren over hun leven en hun cultuur, verhoogde de gevoelens van empowerment van de vrouwen en moedigde hen aan om hun doelen na te streven.
Een vrouw vertelde ons:
Ik was heel blij toen ik veel mensen zag aankomen. Ik ben erg blij met mijn verhaal dat daar wordt getoond, mijn verhaal over mijn jeugd, onvergetelijke herinneringen […] Ik kan mensen laten zien waar mijn traditie over gaat, zodat ze mijn land kunnen kennen.
Aanwezigen schreven berichten naar de vrouwen op papieren vogels en plaatsten dem op de tentoonstellingsmuren.
De woorden “welkom” en “vriendschap” werden vaak gevonden, evenals tekeningen van liefdesharten en vredesduiven. Dit gesprek tussen de kunstenaars en bezoekers diende als brug tussen migranten en hun nieuwe gemeenschap. Een deelnemer zei dat de positieve opmerkingen “ons het gevoel gaven dat de gemeenschap voor ons openstond”.
Negatieve percepties van asielzoekers en vluchtelingen blijven bestaan in Australië. Tentoonstellingen zoals deze kunnen zinvolle, persoonlijke ontmoetingen creëren met mensen uit verschillende culturen, empathie bevorderen en sociale actie stimuleren.
Australische gemeenschappen [and communities around the world] kan kunst gebruiken om nieuwkomers te verwelkomen, te investeren in het overbruggen van gemeenschapsverbindingen en succesvolle vestiging mogelijk te maken.
Zoals een bezoeker van de Stories of Freedom-tentoonstellingen schreef: “[thank you for] je verhalen delen […] en het toevoegen van je mooie ziel aan Australië”.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Het gesprek op 3 oktober 2021 en werd beschikbaar gesteld aan Good Good Good.
Headerfoto met dank aan Leah Moore / Anglicare North Coast, Auteur verstrekt
